ołów
Encyklopedia PWN
dział techniki obejmujący całokształt procesów związanych z wydobywaniem z ziemi kopalin użytecznych, ich przeróbką (wzbogacanie kopaliny) w celu racjonalnego wykorzystania i dostosowania do potrzeb użytkowników; również dział gospodarki.
stopy, których gł. składnikiem jest cyna, a najczęściej stosowanymi dodatkami stopowymi: ołów (do 50%), antymon (do 18%), cynk (do 8%), miedź (do 6,5%), srebro (do 5%).
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
pokrywanie powierzchni przedmiotów metalowych (gł. ze stopów żelaza) cienką powłoką ołowiu w celu odizolowania metalu od środowiska korozyjnego (zwłaszcza kwasu siarkowego);
okręg przem. obejmujący południowo-wschodnią część Górnośląskiego Zagłębia Węglowego w rejonie Jaworzna, Trzebini i Oświęcimia
akumulator elektr., w którym elektrodą dodatnią (katodą) jest tlenek ołowiu(IV) PbO2 osadzony na ołowiu, ujemną (anodą) ołów metaliczny Pb, a elektrolitem — 20–30-procentowy roztwór kwasu siarkowego (akumulator kwasowy).
